توی این مدت همش اومدم انتقاد کردم و از نابسامانی ها و مشکلاتمون گفتم مطمئنا تموم نشده حالا حالا ها هم که بنویسم تموم نمی شه اما دیگه حال خودم گرفته شد گفتم توی این پست توی این پست یه ذره از خوبی های کشورمون و مردممون هم بگم...........

بعضی وقتها حتی از اینکه توی این کشور زندگی می کنم هم خسته می شم اما خیلی وقتها هم بهش افتخار می کنم با همه ی مشکلاتش خوشحالم که توی ایرانم و توی یه خانواده ی مذهبی به دنیا اومدم ، خوشحالم که وقتی محرم میشه تعداد افرادی که پیرهن مشکی می پوشند و شبها دسته دسته میرن مجلس آقا زیاده خوشحالم که شب های محرم از خیابونا که رد میشم از هر گوشه صدای عزاداری برای اباعبدالله بلنده خوشحالم که ماه رمضونا گرسنگی رو توی چهره ی خیلی از مردم میشه دید( البته برخلاف اون عده ای که با هم میریزن توی یه سوپر مارکت و ملاحظه ی صاحب مغازه رو هم نمی کنند و .....)خوشحالم که شب های قدر بازم هستند عده ای که سه شب بی خیال خواب نازشون می شن و تا صبح دعای شریف و بزرگ جوشن کبیر رو می خونند ،   خوشحالم که مردم کشور ما حداقل شده سالی یکبار برای ظهور آقا امام زمان از ته دل دعا می کنند اونم نیمه شعبانه ( بازم از هیچی بهتره نه!!!!!!!) ....... خوشحالم که ماه محرم شرکت توی دسته های عزاداری شده یه فرصت برای دوستی های جدید زیر علم امام حسین!!!!!!!.......خوشحالم که خیلی از هیئتا شده برای خودنمایی که بگن ما هم هیئت داریمو خرج می دیم و آخر هیئتم هر کار نادرستی که دلشون می خواد انجام می دن!!!!!!!!.............خوشحالم که شب شهادت حضرت علی (ع)مردم به مناسبت پیروزی یه وزنه بردار در المپیک از خوشحالی می زنن و می رقصند.....................

خوشحالم که............

نه دوباره حرفام تلخ شد اصلا به من نیومده حرف از خوشحالی بزنم ...

بی خیال بریم سراغ همون دعای همیشگی مون:

                               اللهم عجل لولیک الفرج